🏔 کوهنوردی سبکی از زندگی است 🏔

کوهستان  زیباست.🏔🏔
دقت کن!  آرام رد شو
حس کن!  نفس بکش!
همه چیزش نعمت است . . .

🔺کوهنوردی آزمونی هست برای گرفتن تصمیم های سخت
🔺میشه جسور بود میشه شجاع بود میشه عاشق بود و با همه اینها میشه عاقل بود
کوه ها امن ترین نقاط دنیا هستن
🔺وقتی کوله ات را میبندی و به راه می افتی هیچ نگرانی نداری ،قرار است جایی بروی که انسان هااز خودخواهی ها ،و تعصب ها، و تمام صفات بد دیگر به دور هستند .
🔺گویی جهانی دیگر است

🔺کوهستان و کوهنوردی دوست داشتنی است و دوست داشتنی خواهد ماند اگر بدانیم
برای چه به کوه می رویم؟
با چه کسی می رویم؟
چگونه می رویم.
🔺من باور دارم
یک ذهن منفی باف ، هرگز
یک زندگی مثبت را رقم نمی زند .

🔺آیا تا بحال از خودمان پرسیده ایم برای چی کوهنوردی میکنیم ؟
🔺جواب این سوال آسان نیست چرا که ،
کوهنوردی ورزش روح است و روح یک کوهنورد خیل بزرگ و ناشناخته است
🔺چرا باید ریسک کنم و تن به باد .باران .یخ ،طوفان و سرما بدم
شاید جواب این باشد ،میرم لذت میبرم و تخلیه میشم
🔺اما من مطمئن هستم این نیست ،زیرا  در این سال هایی که سرپرستی تیم های کوهنوردی را به عهده دارم ،بسیار دیدم همنوردانی را که در ارتفاعات بالا در حین وحشت ازیخ زدن دستهایشان، و طوفان شدید که صدا به صدا نمیرسیده اما باز میخندن و امید به رسیدن به هدف و  زندگی داشتن
🔺شاید این از نظر کسی که کوهنوردی نکرده قابل درک نباشه اما در این سال های طولانی که در دنیای کوهنوردی غرق شده ام فهمیدم که کوهنوردی یعنی روبه رو شدن با بحران های خاص ،و با آن همراه شدن .انسانیت بخرج دادن و تجاربی را که از صعود خود کسب کرده اید را به دیگران انتقال دادن .سخت شدن .درک کردن .زندگی را سخت نگرفتن و با شرایط سخت کنار اومدن .قدر داشته هارا  دانستن و ارامش گرفتن و....

🔺کوهنوردی بسیار به سلامتی بدن کمک میکند .
🔺و باعث میشود که دید متفاوت تری به زندگی داشته باشید از کوه بالا میروید و میفهمید که چقد کوچکید همانطور که از بالا میروید با نگاه دیگری زیر پایتان را میبینید و دیدتان به مسائل زندگیتان نیز تغییر میکند زیبایی را درک میکنید و دنبال زندگی تجملاتی شهری نمیروید
🔺نسبت به گذر زمان دیدی بهتری پیدا میکنید .بیهوده نمیخوابید و از ثانیه ثانیه لحظاتتون استفاده میکنید
من از کوهنوردی درس زندگی کردن گذشت داشتن درست .سخت بودن .انسانیت داشتن .تحمل کردن .نتیجه گرفتن از تلاش کردن .اراده داشتن و بدست اوردن هدف آموختم
بنابراین : ....
🔹کوهنوردی فقط یک ورزش نیس بلکه سبکی از زندگی است 💪💪💪💪🏔🏔🏔

صفای کوهستان یادآور یکرنگی وجود انسان هاست که در شلوغی شهر گم شده و فرصتی است برای بازگشت به خود و صیقل دادن روح و روان و پالایش و زدایش آلودگی ها که خستگی لذت بخشی به جسم می دهد وتکاپوی اراده انسان در مواجهه با سختی در فتح قله را به نمایش می گذارد این همه را باید به کوه زد تا احساس شود

خودمان را با زیبایی های پیرامون خود بیامیزیم و از آن ها لذت ببریم . روی سختی ها تمرکز نکنیم و لذت های زندگی را جدی بگیریم . هر روزی که بتوانیم دوباره برآمدن آفتاب را ببینیم روز شانس ماست و فرصتی ست برای بهره مندی از لذات زندگی . 🌷🌷🌷

💫کوهنوردی تنها یک ورزش نیست، یک مرام است یک شیوه زندگی است با تمام خصوصیات اخلاقی و انسانی آن، کوهنوردی فقط خسته کردن و آزردن جسم نیست، رسیدن به اوج قله انسانیت و رسیدن به تعالیست، گذشتن از خویشتن به خاطر منافع جمع است، به اشتراک گذاشتن تمام شادیها و خوبی ها و خوشی هاست...
آرزو میکنم همه بتوانیم کوهنورد باشیم💫

کوه ها به شما تعلق ندارند اما تجربیات متعلق به شماست.کوههایی که شما صعود می کنید را دیگران نیز قادر به صعودشان هستند...

اما تجربیات شما تنها به خودتان تعلق دارد وکسی با تجربه شما نمی تواند کوهی را صعود کند وسالم باز گردد...

سرسخت ترین قله ها کدامند؟
طولانی ترین آنها کدام است؟
من با تو به تمام آنها صعود خواهم کرد...
به شرطی که با تمام وجود، همراهم باشی...
در کنارم بمان... چراکه برهان کوه، بر باهم بودن استوار است.

می دانم،
روزی دوباره از میان یالی سنگی خواهم رست
خاک های خشک پیرامونم را پس خواهم زد
به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد،
دوباره کوله ام را سرشار سختی ها
کفش تازه ایی از جنس خورشید بر پای
دستانم را در برف های کوهستان خواهم کاشت
من اگر هزاران بار بمیرم،
دوباره از سرزمین کوهستانی زاده
و
باز دوباره کبوترانه گرد بام تو خواهم چرخید!

بدرود تابستان پر خاطره
سپاس از باشگاه عالی همنوردان 🙏

پاییز و زمستان نمی‌شناسد. فصل فصل کوهستان بهار است. بهاری که تو را خواهد شکفت. تو را تازه می‌سازد، همچون برگ و بار ساقه‌ای سبز. تنهایی‌أت را به دوش بکش. دلتنگی‌أت را. غربتت را. همه را هرچه که هست به دوش بکش. از زوزه‌های باد نباید ترسید. این صدای کوهستان است که تو را می‌خواند. قدم بردار و عبور کن حتی اگر شکسته و خسته‌ای. این را به خودم و هرکه دوستش دارم می‌گویم:
صعود کن تا اوج گرفتن تقدیر تو باشد.

🏔 کوهنوردی سبکی از زندگی است 🏔

کوهستان  زیباست.🏔🏔
دقت کن!  آرام رد شو
حس کن!  نفس بکش!
همه چیزش نعمت است . . .

🔺کوهنوردی آزمونی هست برای گرفتن تصمیم های سخت
🔺میشه جسور بود میشه شجاع بود میشه عاشق بود و با همه اینها میشه عاقل بود
کوه ها امن ترین نقاط دنیا هستن
🔺وقتی کوله ات را میبندی و به راه می افتی هیچ نگرانی نداری ،قرار است جایی بروی که انسان هااز خودخواهی ها ،و تعصب ها، و تمام صفات بد دیگر به دور هستند .
🔺گویی جهانی دیگر است

🔺کوهستان و کوهنوردی دوست داشتنی است و دوست داشتنی خواهد ماند اگر بدانیم
برای چه به کوه می رویم؟
با چه کسی می رویم؟
چگونه می رویم.
🔺من باور دارم
یک ذهن منفی باف ، هرگز
یک زندگی مثبت را رقم نمی زند .

وقتی برای فرار از زندگی چاره‌ای به جز زندگی نداریم پس درد را به جان می‌خریم و از فراز و نشیب پیش رو لذت می‌بریم چراکه به قول حضرت مولانا: «از همان‌جا که رسد درد همان‌جاست دوا». باید ذره‌بین عشق را برداشت و در پی عاشقانه‌ها به راه افتاد. باید بی‌واهمه از دویدن‌ها و نرسیدن‌ها گوش به آوای قلب‌هامان بسپاریم و قدم در راه بگذاریم. راهی پر از تاول و زخم به درازای تقدیر و به زیبایی صعود. باید صعود کرد حتی اگر کوله‌هامان سنگین از حجم حسرت و آرزوست. باید صعود کرد حتی اگر وجودمان تا بن دندان آلوده‌ی درد سقوط است. ما آمده‌ایم که تعبیر آیات عشق باشیم و عشق یعنی همانا پس از هر سختی آسانی است.

زندگی شبیه شبی است طولانی. گاهی سوسوی ستاره‌ای کوچک نویدبخش صبحی سپید است و گاهی آواز دل‌انگیز جیرجیرکی شب‌زنده‌دار.

گاهی عشق‌بازی نسیم و پرده در بستر پنجره‌ای باز و گاهی هم‌آغوشی مهتاب و آسمان.

باید دوام آورد و تنها راز دوام آوردن جست‌وجوی ردپای نامرئی امید است.

امید سبک‌بارمان می‌کند حتی اگر غم دنیا روی دوشمان است و توشه‌ای جز تاول و زخم نداریم.

امید دست خداوند است. دست عشق. دستی که تو را بالا می‌کشاند. از فرش به عرش قله‌ای صعب‌العبور.

قله‌ای در قعر شبی طولانی که زندگی نام دیگر آن است.

حواسمان به سوسوی گهگاه ستاره‌گان و آواز آرام جیرجیرکان باشد. گاهی امید همین‌قدر دور است و نزدیک، کوچک است و قوی. امید را دریابیم و از دست ندهیم، راه را رفته‌ایم.

امید تنها مسیر صعود است.

کوهنوردی عشق به طبیعت است
وعشق به طبیعت ورزش ما نیست
باور ماست زندگی ماست
به راستی که کوهنوردی فقط ورزش نیست
کوهنوردی یک روش زندگی است

💫می دانی وقتی با نفس های بریده، بریده می رسی به قله چه زیباست؟
وقتی آخرین پیچ صعود را می پیمایی و چشمانت آن تابلوی زیبای نام قله را می بینید چه لحظه نابی است؟
آن بالاها شاید خبری نباشد، اما جنگ نیست، نفرت جایی ندارد، آن بالاها، تو هستی و خدای کوهستان!💫

كوه، تنها يادگار پاک سرآغاز هستی‌ست
كوهسار، از واژه‌های دلكش آواز هستی‌ست

كوه‌ها، سرچشمه‌ پيدايش رمز حيات‌اند
كوه نوردی جستجوی دل‌نواز راز هستی‌ست

نظم همخوان طبيعت، چون سرودی دلنشين‌ست
ورزش كوه ‌هم‌نوایی درون با ساز هستی‌ست

ما همه از مردمان سرزمين كوهسـاریم
كوه پالايشگر آب‌ست و بازپرداز هستی‌ست

چهره و روح طبيعت، تاب آلايش ندارد
كوه‌نوردی، ورزش و پالايش همساز هستی ست.

من آدمِ امیدم. امید به آمدن روزهای خوب.
روزهای خوب و آدم‌های خوب هرچقدر هم که دور باشند راه را گم نخواهند کرد. این را من که آدمِ سفرم می‌دانم. راه گاهی سخت است و پر چالش، گاهی ضرب می‌بینی و زخم می‌خوری اما این ادامه دادن توست که تو را به مقصد می‌رساند. انتهای مسیر چشم‌نواز است و تماشایی. هرکجای راه که خستگی و درد توانت را گرفت و امانت را برید فکر کن که حتما ارزشش را دارد. فراز و نشیبِ بسیار همیشه تو را به بکرترین جلوه‌های طبیعت می‌رساند.
قانون زمین و زندگی این است.

ﮐﻮﻫﻨﻮﺭﺩﯼ ﻭﺍﮊﻩ ﻣﻘﺪﺳﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﺯ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﻟﻔﻆ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻫﻤﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ
ﺍﻡ .
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﮐﻮﻩ ﻣﯿﺮﻭﻡ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺮ ﭘﺸﺘﻢ ﺑﺎ ﺩﻭ ﺑﺎﺗﻮﻡ ﺑﯽ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺑﯽ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻭ ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ
ﻋﮑﺎﺳﯽ . ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺎﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﻣﯿﺒﯿﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻮﻟﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﯾﺎ ﺑﺎﺗﻮﻡ ﻭ ﺩﻭﺭﺑﯿﻨﻢ ﺭﺍ
ﻣﯽ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﻣﯽ ﭘﻨﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﻮﻫﻨﻮﺭﺩﯼ ﺍﺳﺖ . ﺗﺼﻮﺭ ﻋﺎﻣﻪ ﺍﺯ ﮐﻮﻫﻨﻮﺭﺩﯼ ﺷﺎﯾﺪ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺮ
ﭘﺸﺖ ﻧﻬﺎﺩﻥ ﻭ ﮐﻮﻩ ﺭﺍ ﺻﻌﻮﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺎﺷﺪ . ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﮐﻮﻟﻪ ﻧﻤﺎﺩ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ
ﺑﺎﺗﻮﻡ ﺑﯽ ﺟﺎﻥ ﻧﻤﺎﺩ ﺩﻭ ﭘﺎﯼ ﺭﻭﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ
ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ ﻋﮑﺎﺳﯿﻢ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻔﺮﻫﺎﯾﻢ . ﺍﻣﺎ ﮐﻮﻫﻨﻮﺭﺩﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﯾﻌﻨﯽ:
ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﺍﯼ ....
ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺷﻬﺮﺕ ﺑﺎﺯﯼ ....
ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻫﯿﺎﻫﻮﯾﯽ ....
ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻟﯽ ...
ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﺎﯾﺰﻩ ﺍﯼ ....
ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺧﻮﺩﻧﻤﺎﯾﯽ .....
ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺗﺸﻮﯾﻘﯽ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮﯼ ...
ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻭﺭﯼ .....
ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺭﺍﻣﺸﻢ ....
ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺎﮐﯿﻢ ....
ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﯿﻢ ....
ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺰﮐﯿﻪ ﺭﻭﺣﻢ .....
ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻋﺒﺎﺩﺗﻢ ......
ﭘﺎﯼ ﺑﺮ ﺳﺘﺒﺮ ﮐﻮﻫﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻡ . ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺗﺪﺍﻋﯽ ﻣﯽ
ﺷﻮﺩ . ﺍﺯ ﺁﻥ ﻟﺬﺕ ﻣﯽ ﺑﺮﻡ ﻭ ﺩﺭ ﯾﮏ ﮐﻼﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﯼ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺣﺴﺎﺳﻢ ﻟﻤﺲ ﻣﯿﮑﻨﻢ .
ﮐﻮﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺴﺘﯽ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ......
ﮐﻮﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﺴﺘﯽ ﺭﺍ ﺩﺍﺭد...
ﮐﻮﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭ ﺑﺨﺸﯿﺪﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ....
ﮐﻮﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺍﯾﺜﺎﺭ ﻭ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ

با دیدن دریاچه زیبای سبلان واقعا ناخداگاه از خود بی خود میشوی و قطرات اشک جاری میشود در اینجاست که پی به خالق هستی میبری.

می‌بایست کوهنورد باشی تا لذت یک صعود، لذت یک کوهنوردی را در خم هر پیچ و هر نسیم دل انگیزش، با صدای پرنده‌های کوهستانی که نغمه شیدایی سر می‌دهند، درک کنی. کوهنوردی درس صبر و تمرین استواری است. وقتی به بالای قله برسی، شاید همه دنیا تو را نبینن، ولی تو همه دنیا را می بینی. مسیرهای طولانی، با قدم‌های کوتاه پیموده می‌شون .گاهی زندگی یهنی سخت کوشی برای رویایی که کسی جزء شما قادر به دیدنش نیست…

من، تو و تاثیرگذاریمان

هر کوهنوردی در طول دوران کوهنوردیش در این سرزمین پهناور رسالتی داردکه این رسالت منشاء اثرگذاریست و اثر یا اثرهایشان میتواند بزرگ یا کوچک ، خوب یا بد ، زشت یا زیبا ، هدفمند یا تصادفی و.... باشد.
اما چیزی که مهم است :
"اثر، اثر است".
و میتواند بسته به نوعش
و محدوده اثرگذاریش،
همیشگی، بادوام و ماندگار باشد :
یکی با صعود قلل هیمالیا
یکی با صعود دیوارههای فنی
یکی با صعودهای زمستانیش
یکی با گشایش مسیرهای زیبا روی دیوارهها یکی با صعودهای انفرادی
یکی با آموزش دادن به نو آموزان کوه
یکی با نوشتن کتب یا انتشار مقاله کوهنوردی یکی با تولید ابزار کوهنوردی
یکی با تولید پوشاک کوهنوردی
یکی با عکسهای زیبایش از طبیعت
یکی با جمع کردن چند نفر و زدن به کوه
یکی با تعریف و بزرگداشت کوهنوردانی
که دیگر درمیانمان نیستند
یکی با تاسیس گروه کوهنوردی یا کوهپیمایی
یکی با مسئولیتی که در گروهها یا هیاتها
ویا در فدراسیون کوهنوردی داره
خلاصه
یکی با قدم
یکی با قلم
و .....
اثر میسازند و اثرگذارند.
"پس بیاییم اثرساز باشیم و اثرگذار".

جا نزن!
جسور باش!
این قانون ارتفاع است.
هرچه بیشتر اوج می گیری باد و باران بی رحم تر می شوند
و نفس کشیدنت سخت تر!
تو اما محکم باش
به زمزمه ی پرنده های پایین دست توجه نکن!
عقاب باش!
ارتفاعات بالا جای پرنده های ضعیف نیست.
ضربه ی آخر را محکم تر بزن!
تبریک برای تلاش و گذشتن از ضعف ها
صعود به قله یک تجربه ابدیست

اهل کوه و کوهستان که شدی،شاد کردن دیگران بیشتر از شاد بودن خودت به دلت می چسبد.
ارزشمندتر از همیشه میشوی آرامشگر میشوی نه راحت میرنجی و نه راحت میرنجانی

فتح ما
همان عشق تمام قلب های بسته پیمانیست
که بودن را به لفظی تازه میخوانند
تو را تا قله خواهم برد
مسیرهای طولانی با قدم های کوتاه پیموده میشوند.
مهم ترین گام، اولین گام است. تصمیم بگیر و شروع کن
ناگهان خود را بر فراز قله ها خواهی یافت
والله که شهر بی تو مرا حبس می شود
آوارگی و کوه و بیابانم آرزوست…

لذت بازی با زخمی کهنه است. همان درد خوشایندی است که موقع فشار دادن محل کوفتگی حس می‌شود. تجربه‌ای است که به تحمل اضطراب آن می‌ارزد، شبیه تماشای فیلم‌های ژانر وحشت در سینما.
ما شاید مسافران کلبه‌ی وحشت نباشیم اما به‌طور حتم دیوانه‌گانی هستیم که برای نشستن پای جعبه‌ی جومانجی سرودست می‌شکنیم؛ حتی اگر قرار باشد همه چیز با همان دست اول برای همیشه عوض شود.
ما با ترس‌هایمان چون معشوقه‌ای چموش عشق‌بازی می‌کنیم چراکه فهمیده‌ایم زندگی چیزی فراتر از فراز و نشیب نیست و هر فراز و نشیب برای ما یادآور عشقی دیرینه است! عشق به کوهستان، با تمام صعودها و فرودها و بده‌بستان‌هایی که حالا زیباترین لحظات و خاطراتمان هستند.
ما زندگی را جور دیگری دوست می‌داریم. به شیوه‌ی خودمان. به شیوه‌ی شیوای کوهستان. با تمام زمختی و سختی و بلندی و پستی.
به قول آن مثل معروف: «آمده‌ایم که تا می‌توانیم زیبا برقصیم، حتی اگر که زندگی آن جشنی نباشد که آرزویش را داشتیم».

قله‌ها را دوست دارم چراکه به من فرصت زیستن ترانه‌ها را می‌دهند. ترانه‌هایی که حالا از زمزمه به زندگی بدل شده‌اند. آنجایی که شاعر نوشته است:
«امـا تـو کـوه درد باش
طاقت بیار و مرد باش»
درست همان‌جا ایستادن برفراز قله‌ای‌ست که دست‌یافتن به آن ارمغان دل دادن به کوه است.
کوه سراسر شکوه است. شکوه سرسپردن به اسقامت و صبر.
و همین است که تو را بالا می‌برد. آنقدر بالا که بعد از هر صعود خودت را در دل ناب‌ترین ترانه‌ها می‌یابی.
به فتح آخرین قله‌ات فکر کن. آیا همین‌جا نایستاده بودی؟ همین‌جا که شاعر نوشته است:
اگـرچه هیچکس نیومد
ســری بـه تنهاییت نـزد
امــا تـو کـوه درد بـاش
طاقت بیار و مـرد باش...

آری، کوهستان تو را به خودت می‌رساند.
«این جمله را دوباره مرور کن».

در کوهنوردی اگر چه به ظاهر، عضله و استخوان و قلب به کار می افتند و نیرومند می شوند، اما شجاعت،اندیشه، جرات، ژرف نگری و بسیاری دیگر از صفت های برتر آدمی نیز از دستاوردهای این ورزش هستن

کوهنورد برایِ حالِ خوب ، می جنگد!
اوضاع ، هرچقدر که می خواهد ، بد باشد ؛
به جایِ نشستن و افسوس خوردن ؛ تفکر میکند، می ایستد و شرایط را تغییر می دهد 😄😄😄😄😄

وقتی به بالای قله برسی، شاید همه دنیا تو را نبینن، ولی تو همه دنیا را می بینی گاهی زندگی یعنی سخت کوشی برای رؤیایی که، هیچ کس جز شما، قادر به دیدنش نیست… زندگی مانند یک کوه است؛ همان چیزی را به تو بر می‌گرداند که خودت فریاد زده باشی…🙏❤️🙏

در این سفر چند نکته مهم برای اینجانب به عنوان دستاورد و سوغات این صعود بدست آمد که تقدیم میکنم :

اولا : استفاده از ابزارهای ناوبری موبایل و کنترل مدام مسیر صحیح پیمایش ، وبعضا تغییر مختصر بنا به شرایط وصلاحدید ،علی رقم داشتن تجربه وحضور ذهن جناب فریبرزی در چندین پیمایش قله برف انبار ودومیر

دوما : اطمینان واعتماد به سرقدمی وسرپرستی سرپرست  والزام به اطاعت پذیری همنوردان درزمان انجام برنامه و مسیرهایی ارایه شده به طوریکه در زمان پیمایش روی برفها یک خط حرکت وبعضا دو عدد جای پا دیده میشد ونشان میداد افراد فقط از مسیر تعیین شده سرقدم حرکت میکنن

سوما : ایجاد ورعایت  سکوت لازم موجب شد تا همه حواسها به طی مسیر باشد وصعودی زیبا را در قله برف انبار ودومیر تجربه نماییم .

کوهنوردی عشقی بی‌قید و شرط است؛ انسان با طبیعت در یکپارچگی است و از بالاترین قله‌ها تا کم‌عمق‌ترین دره‌ها همدیگر را در آغوش می‌گیرند. تلاش، ایثار، تحمل سختی‌ها و مقابله با چالش‌ها، عواملی هستند که در کنار عشقی ناب، کوهنوردی را به یک تجربه‌ی نایاب تبدیل می‌کنند.

صعود روایتی است از تولد لحظه های نو شدن در مسیر زندگی
تولدی برای دوباره نوشتن قصه های امید بخش موفقیت های همه ما
پایان هر قصه ، آغاز داستانهایی است که با قدم های رقصان ما در مسیر صعود و کسب تجربیات ارزشمند زندگیمان رقم میخورد
این یک آغاز مشترک برای همه ماست

میگن سن یک عدده فقط یک عدد این یه واقعیته چون اون عدد نمیتونه بیانگر عرض زندگیت باشه نمیتونه بگه چقدر پیر شدی و چه رنج و سختی رو در راه زندگی تحمل کردی ...
عدد نوشته شده روی تابلو قله هم همینطوره صرفا یک عدده چون نمیتونه میزان سختی و صعب العبور بودن قله رو نشون بده یا بگه چقدر وچه پیمایشی برای رسیدن به قله داری.....
عدد روی تابلو قله بیرمی هم همینجوری بود فقط یک عدد کوچیک.... فقط اونی که رفته می‌دونه چی میخوام بگم..
فتح الفتوح بیرمی به پایان رسید و خدارو شکر میتونم به جرات بگم با اختلاف؛ جانفرسااترین قله در مرحله فرود بود
ولی دوستان و همنورد آن ماه و وجود عزیزترین خواهرم این صعود رو زیباتر از زیبا کرد
جدای این چیزایی که گفتم بیرمی با شکل و توپوگرافی کاملا متفاوت و پوشش گیاهی زیبا وچهره بهاری زیبایی که داشت یکی از بهترین و ماندگارترین صعودهای زندگیم خواهد بود.

همنورد که باشی فرقی نمیکند
منطقه زندگی من کجاست وتوکجایی
سطح تحصیلات من چقدره وتو چه مدرکی داری
دور باشی یا نزدیک
رفاقت فاصله هارا پر میکند
گاهی با حرف
گاهی با سکوت
همنورد که باشی فرق نمیکند از کدام فصلیم
یا از کدام نسل
رفیق بودنمان به تمام نداشته هایمان می ارزد

کوهستان مظهر پاکی، دهش و بخشش است؛
کوهها نماد استقامت هستند؛
دیگران به کوه نگاه می کنند و کوهنورد صعودش می کند، با قدم ها و نفس هایش درکش می کند…
کوهنورد خستگی ندارد…
می بایست کوهنورد بود تا لذت یک صعود، لذت یک کوهنوردی را در خم هر پیچ و هر نسیم دل انگیزش، با نغمه شیدایی پرنده های کوهستان احساس کرد.

با کوهنوردی ، حال من خوب است،
نه اینکه همه چیزِ جهانم خوب باشد ،
نه اینکه مشکلی نباشد..
حال من خوب است چون چشم وا کردم و آفتاب را دیدم ..کوه را دیدم ، دشت و دمن را دیدم ، سبزی و زردی برگ‌ها و جنگل‌ها را دیدم ، برف و باران را دیدم ،
حال من خوب است، ارامش درونی دارم چون ایمان دارم که چیزی به خوب شدنِ حالِ جهانم نمانده..
چون می توانم زیبایی‌های دنیا را ببینم ، آرامش بگیرم و دستانِ مهربان خدا را ببوسم..
چون می‌توانم از لبخند دوستانم امید بگیرم و از اخمِ دشمنانم انگیزه..
حال من خوب است ،
چون خواسته‌ام که خوب باشد ..
🌸🍁🍂🌺

کوه ها رازهایی را می دانند که ما باید بیاموزیم. این ممکن است زمان ببرد، ممکن است سخت باشد، اما اگر به اندازه کافی صبر کنید، قدرت یادگیری را پیدا خواهید کرد
سلام و عرض ادب خدمت همنوردان
مدت زمانی هست که درخدمت شماهستم که دگر از همنورد رابطه ما گذشته هست
شماها بخشی از زندگی من شده اید
نگرانی و مسئولیتی که برای شماها دارم تفاوتی با خانواده من ندارین
دوستتون دارم از سر نیاز و صمیم قلب❤️
تشکر میکنم از شماها که منو قابل دونستین
خدمتگذار شما باشم🙏
ممنونم از شما جناب فریبرزی که درس مسئولیت پذیری و نصبت به همنوردانم به من یادداین
خدارا شاکرم برای داشتن شماها🙏❤️🙏

💎 ایمان اوردن به قدرت مغز و ذهنم است

بسیار دیدم افرادی که با خودگویی های مثبت با اینکه تجربه زیادی ندارند اما با تیم‌همراه شدند و به قله رسیدند اما افرادی که دایم با قدرت ذهنشون باور داشتندنه نمیشه و نمیتوانم با تمام قدرت بدنی متوقف شدند
من به باور قدرت فکر و ذهنم در زندگی رسیده ام و این تجربه کوهنوردی من است

👨‍❤️‍💋‍👨 درک کلمه رفاقت و دوستی است

در پی سالها کوهنوردی دوستانی که در کوه باانها اشنا شدم بهترین و ماندگارترین رفقای من شدند.
یادگرفتیم در زمان سختی کنار هم باشیم
اموختیم که در سختی به یکدیگر از اذوقه خود بهم دهیم اگر یک نفر خسته شد همه تیم با قدم او قدم برداریم
وقتی کسی درگیر ارتفاع زدگی شده همگی کنار اوهستیم
رفاقت یعنی همدلی همراهی بودن کنار هم
واین تعریف درکوه کاملا یافت میشود

🏔 کوهنوردی سبکی از زندگی است 🏔

کوهستان  زیباست.🏔🏔
دقت کن!  آرام رد شو
حس کن!  نفس بکش!
همه چیزش نعمت است . . .

🔺کوهنوردی آزمونی هست برای گرفتن تصمیم های سخت
🔺میشه جسور بود میشه شجاع بود میشه عاشق بود و با همه اینها میشه عاقل بود
کوه ها امن ترین نقاط دنیا هستن
🔺وقتی کوله ات را میبندی و به راه می افتی هیچ نگرانی نداری ،قرار است جایی بروی که انسان هااز خودخواهی ها ،و تعصب ها، و تمام صفات بد دیگر به دور هستند .
🔺گویی جهانی دیگر است

🔺کوهستان و کوهنوردی دوست داشتنی است و دوست داشتنی خواهد ماند اگر بدانیم
برای چه به کوه می رویم؟
با چه کسی می رویم؟
چگونه می رویم.
🔺من باور دارم
یک ذهن منفی باف ، هرگز
یک زندگی مثبت را رقم نمی زند .

🔺آیا تا بحال از خودمان پرسیده ایم برای چی کوهنوردی میکنیم ؟
🔺جواب این سوال آسان نیست چرا که ،
کوهنوردی ورزش روح است و روح یک کوهنورد خیل بزرگ و ناشناخته است
🔺چرا باید ریسک کنم و تن به باد .باران .یخ ،طوفان و سرما بدم
شاید جواب این باشد ،میرم لذت میبرم و تخلیه میشم
🔺اما من مطمئن هستم این نیست ،زیرا در این سال هایی که سرپرستی تیم های کوهنوردی را به عهده دارم ،بسیار دیدم همنوردانی را که در ارتفاعات بالا در حین وحشت ازیخ زدن دستهایشان، و طوفان شدید که صدا به صدا نمیرسیده اما باز میخندن و امید به رسیدن به هدف و زندگی داشتن
🔺شاید این از نظر کسی که کوهنوردی نکرده قابل درک نباشه اما در این سال های طولانی که در دنیای کوهنوردی غرق شده ام فهمیدم که کوهنوردی یعنی روبه رو شدن با بحران های خاص ،و با آن همراه شدن .انسانیت بخرج دادن و تجاربی را که از صعود خود کسب کرده اید را به دیگران انتقال دادن .سخت شدن .درک کردن .زندگی را سخت نگرفتن و با شرایط سخت کنار اومدن .قدر داشته هارا دانستن و ارامش گرفتن و....

🔺کوهنوردی بسیار به سلامتی بدن کمک میکند .
🔺و باعث میشود که دید متفاوت تری به زندگی داشته باشید از کوه بالا میروید و میفهمید که چقد کوچکید همانطور که از بالا میروید با نگاه دیگری زیر پایتان را میبینید و دیدتان به مسائل زندگیتان نیز تغییر میکند زیبایی را درک میکنید و دنبال زندگی تجملاتی شهری نمیروید
🔺نسبت به گذر زمان دیدی بهتری پیدا میکنید .بیهوده نمیخوابید و از ثانیه ثانیه لحظاتتون استفاده میکنید
من از کوهنوردی درس زندگی کردن گذشت داشتن درست .سخت بودن .انسانیت داشتن .تحمل کردن .نتیجه گرفتن از تلاش کردن .اراده داشتن و بدست اوردن هدف آموختم
بنابراین : ....
🔹کوهنوردی فقط یک ورزش نیس بلکه سبکی از زندگی است 💪💪💪💪🏔🏔🏔

در گیرودار هیاهوی قرن، در غوغای چرخش چرخ‌دنده های ماشین زندگی، در پیچ و خم کوچه و پس کوچه های روزگاران و بقول آن دوست شاعر در عصر معراج پولاد و اصطکاک فلزات در سطح سیمانی قرن! هر که را که می نگری در جستجوی آرامش و صفا و جلای خاطر، به پناهی می گریزد و خلوتگاهی و مأمنی می جوید. اما پناهگاه و مأمن من، عبور از پیچ و خم دشت ها و دامنه کوهپایه ها و عروج به بلندای کوهستان و رسیدن به ستیغ آن است.
مگر جز این است که تن و روح بی تاب کودک، تنها با خزیدن به آغوش امن مادرش، آرام و رام می شود!؟
آغوش امن و امان طبیعت مادر یا مادر طبیعت، آرامش‌بخش هر جنبنده و روینده ای است که بی قرار از وانفسای روزگار، روی به مادر خود نهاده است.
مادری که در سیر و سلوک به دامانش درس ها آموختم؛
کوه‌ها را نماد استواری می‌دانیم، اما او نه تنها نماد استقامت و پایداری و استواری است بلکه همگام شدن، قدم نهادن و زیستن در دل آسمانی اش، درس‌های بسیاری به تو می‌آموزد، کوه معلم تو می شود و تو دانش آموز و نوآموز مکتبش

آری من از کوه‌ها این گونه آموختم:

-آهستگی و پیوستگی را آموختم: (آهسته اما همیشه گام بردارم. موجیم که آسودگی ما عدم ماست...)

-آموختم فرصت‌ها محدودند و فقط یکبار فرصت زندگی دارم.

-یاد گرفتم در برابر مشکلات هرگز تسلیم نشوم.

-آموختم روی اهدافم متمرکز شوم.

-فرا گرفتم، ورزش، سلامت و تناسب اندام لازمه یک زندگی سالم است.

-تفکر گروهی را از کوهنوردی آموختم.

-فرا گرفتم، هنگامیکه عضو یک تیم هستم، قوی تر می شوم.

-زندگی در لحظه اکنون را کوهها به من آموختند.
- کوه به من آموخت، قدر شادی‌های کوچک زندگی را بیشتر بدانم.

-دستگیری را کوهها به من آموختند:
آموختم دست دیگران را بگیرم تا با هم و کنار هم به قله برسیم...
آری
کوه معلم است
درخت، قلم
دشت، کاغذ
رود، سطر
سنگ، نقطه
و من

و من که علامت تعجبم!
تعجب و حیرت دو همزاد چشمان تواند، چون به بلندای ستیغ قله ها می نگری.
کوهنوردی مدرسه پویای زندگی است.
چه تابلویی باشکوه تر از قامت سر به گردون سای خود کوه!؟ به دنبال تابلو نگرد که قامت رسای کوهساران خود بارزترین تابلوی سخاوت و استواری است.
اگر به کوهنوردی به دیده حکمت و خرد بنگری، برنده ای؛ اگر از رشته کوهها و قللش درست زیستن را نیاموزی و حکمتش را درنیابی ، سخت بازنده.

وحشت راه دراز از نظر كوته ماست
رخ متاب ای دل از این ره كه خدا همره ماست
آری
ما جگرگوشه کوهیم و
پسرخوانده ابر
هر كجا سبزتر آن مزرعه گردش‌گه ماست

✅ کوهنوردی یک سبک و مرام برای زندگیست

سلام به همه همنوردان محترم
خواستم یکی از تجربیاتم از کوهستان و درسهایی که گرفتم را با شما در میان بزارم.
🔸رفته بودیم قله شاه البرز چندین سال پیش و در مسیر صعود یک جایی هست که باید حدود 100 متر فرود رفت و باز مجدد صعود ادامه داد، این بخش مسیر خیلی جالب بود برام و درس زندگی داشت برای من. برای رسیدن به قله بایستی فرود میرفتم

💎 توی زندگی خیلی وقتها هست که در راه موفقیت و شادی داریم به سختی تلاش میکنیم ولی یکهو می بینیم که اوضاع بهم ریخته، کوه به من آموخته که نباید دلسرد بشم و از این دره ناراحتی و مشکلات بترسم، نباید مایوس بشم، باید بیشتر تلاش کنم.
چون این چالش خودش قسمتی از مسیر زندگی منه و برای رسیدن به موفقیتی که مد نظرم هست باید از این چالش عبور کنم

🔰 توی مسیر خیلی از قله ها دره داریم، توی زندگی هم برای رسیدن به موفقیت باید از خیلی چالش ها گذشت و آسان بدست نمیاد. پس یک کوهنورد به سادگی مایوس نمیشه

💪 تلاش کنیم از دره ها و چالش های روزمره عبور کنیم و به قله های مورد نظر خودمون برسیم همانطور که در کوه این تلاش میکنیم

استوار باشید مانند کوهستان